22.7.09

Firenze 10-14 juli

Om 11u50 het vliegtuig op richting Firenze-Toscane-Italië. Zalig na vijf jaar terug te kunnen komen in een land waar het zo heerlijk mooi weer is, waar het superlekker eten is en waar er prachtige bouwwerken zijn.
We waren dan ook beide enthousiast toen we de tarmac van de Peretola betraden, zelf met enkele druppels hete regen op ons hoofd. Een foto van het kleine vliegtuig is er niet :(.
Met vola in bus richting Firenze city... Het eerste monument pronkte al wijd voor ons. De Santa Maria Novella kerk. Opeens viel al onze stress van de voorbije dagen van onze schouders. We waren heel gelukkig.
Ook toen we ons hotel ontdekten. Want eigenlijk is 20 kilo bagage toch wel zwaar. Het hotel was beschildert met fresco's. Wij verbleven in de suite. Het Hotel in Parijs was echt niets in vergelijking met dit hotel. Maar we wilden niet te lang genieten van onze kamer, want dat konden we 's avonds al doen, dus gingen we direct richting Duomo.
De Duomo, of andersgezegd het huis van God, was gigantisch. Zo groot dat het zelf niet eens op een foto kon.



De eerste avond genoten we beiden ongeremd van het Italiaans eten. Ongeremd, zodat ik zelf een escaloppe vol tomatensaus naar binnenkapte en er de hele reis ziek van ben geweest.
Toch trok ik na de maaltijd mijn stoute schoenen aan en besloot om met Kenny romantisch te gaan doen rond de Ponte Vecchio. Al de pracht en praal werd snel overmeesterd door een woelige storm in de buik. Niets meer van de lichtjes gezien, behalve deze in de hotelkamer.


De volgende dag beschermde ik me dubbel en dik door een lading pillen en konden we er weer tegenaan. Een lekker ontbijt, met alles wat je wensen kan, zelf een buiten ontbijten.
Daarnaar trokken we richting het plein waar we de dag ervoor gestrand waren. Piazza della Signoria. De beeldengroepen pronken reeds van ver, maar ook de David en Hercules. Kenny luisterde heel aandachtig naar mijn verhalen die de beelden vertelden. Daarna gingen we ook nog even binnen in het Pallazo Vecchio.
We wandelden terug naar het hotel, maar besloten om toch eens binnen te gaan in de Duomo. Zo imposant was het langs buiten, zo teleurstellend was het langs binnen. Het was voor mij niet echt indrukwekkend. Het was groot ja, maar niet echt mooi versierd.


Daarom wilde ik toch wel eens een prachtige kerk zien. Dus gingen we na de Siësta richting Santa Croche. Een prachtige kerk,abdij en museum. We zagen er de graven van Michelangelo, Dante en Galileo Galilei. We konden ze herkennen aan hun attributen en hun naamplakaatjes natuurlijk ;)
Omdat de temperatuur in Firenze alweer een aantal graden gestegen was, gingen we nog even langs de winkel om water. Nu we reeds ervaren Florentijnen waren, gooiden we ons plannetje weg en gingen we langs waar de zonnestralen ons leidden. Zo kwamen we bij het noorden van Firenze, waar er honderden kraampjes waren met sjaals en leren handtassen. Zo vond Kenny een heel goed restaurantje, waar we de volgende dagen steeds zijn gaan eten.



De voorlaatste dag besloten we naar het museum te gaan. Op onze weg ernaartoe kwamen we il porcellino tegen, een zwijn die je terug naar Firenze brengt als je over zijn snuit wrijft. We zwaaiden nog eens naar David in het voorbijlopen. Bij het Uffizi aangekomen, zagen we een ellelange wachtrij. Daar hadden we echt geen zin in. Dus gingen we maar een wandeling maken.
Een wandeling, zeg wel, bergen, bomen, trappen, zweet, ademnood, en rust... Dat waren de kernwoorden die deze wandeling samenvatten maar het als het einde in zicht was, waren ze allemaal vergeten. Het was een prachtig uitzicht die we in de plaats kregen vanop de Piaza del Michelangelo.
In de namiddag gingen we toch in de rij staan om het museum te bezoeken. Mooi, maar de warmte putte ons uit. We mochten er geen foto's maken. Ik zou zeggen, zeker eens doen als je er bent.


Dan was het al de laatste echte dag. Ik wist dat ze in Italië zo'n lekkere worsten hadden, maar had ze nog nergens gezien. Dus gingen we naar een overdekte lokale markt. Daar zagen we wel worsten, honderd. Ook allerlei fruit en groenten waar je hier enkel maar over kan dromen. Een waar paradijs voor een kokkin zoals ik :).
De warmte sloeg ons weer rond de oren, dus gingen we wat rusten op het terras van het hotel. We namen daarna een siësta en vertrokken dan richting Boboli tuinen. Een ware oase van rust in de drukke stad. Cipressen en pijnbomen begeleidden ons hier tijdens onze tocht. We ontdekten idyllische plaatsen en daardoor was er romantiek in overvloed. Dit was echt het summum van onze reis. Een prachtige afsluiter dus.
En de dag erna moesten we dit sprookje verlaten richting het Belgenland :(

6.7.09

Nocturnes 05-07-2009

Een paar maanden geleden stond mijn liefste mama aan te schuiven aan de Foyer, om toch maar vijftien plaatsjes te kunnen bemachtigen. Eindelijk was het dan zo ver. Vijf juli om kwart voor vijf. Iedereen mocht binnen langs de kapel van het voormalige politiekantoor. Direct werd ik eruit genomen en moest ik een kamertje binnen gaan. Daar werd er een foto van me genomen als gevangene. Ik hield het bordje met het nummertje wat te hoog en al snel werd ik berispt door de politieagent die me gebood het lager te houden. Daarna moest ik mijn vingerafdrukken zetten. Ik was betrapt. Samen met mijn vriendjes, ouders en kennissen en Janneke Stoove.


Janneke Stoove hielp ons weg te lopen. We ontsnapten langs de tralies, die Janneke voor ons had geopend.
We liepen en liepen en zo kwamen we bij de oude Muziekschool alwaar we een grote muzikant betrapten op vernieuwende muziekstukken. Wel 20-30-35 verschillende soorten muziek hoorden we.
Janneke zei ons dat we best zouden doen alsof we al gevangen waren, zodat ze ons niet opnieuw zouden vangen. Dus verkleedden we ons als gevangenen en reden we weg in een kooi. We aten brood en dronken water, om het allemaal echt te laten lijken.
Bij de oude Tekenschool verlieten we de kooi. We verstopten ons op de zolder van de Lange Meers. Sniktheet en stoffig. We zagen er veroordelingen van betraptelingen. Toen we terug naar beneden gingen, zag ik mezelf daar hangen, WANTED DEAD OR ALIVE. Dat was even slikken.
Doordat ik hierdoor helemaal mijn kluts kwijt was ben ik een stukje van het verhaal vergeten. Waaronder dit deel: In de oude bibliotheek betrapten we (laten we hem) Cornelus (noemen). En daarna gingen we naar de St Maartens Kerk. Waar we op zolder vuile liederen hoorden. Gezongen door ons eigenste kleuterjuffrouw en de twee maagdelijkste moeders.

We hadden zoveel dorst van al dat gevlucht en zijn dan maar binnengegaan in Den Engel. We kregen er koeienuier en een pot bier. Over de bediening zullen we niet spreken, want die was zo slecht dat de taverne door Karel de Grote, een naamsverandering kreeg in L'ours (de norse). Omdat we bij het einde naderden, gingen we nog te biecht bij Moeder Overste, in het klooster. Janneke was er niet geliefd, want ze liep rond met een verboden vrucht. Moeder Overste leerde ons de 10 geboden. Alsof dat alles nog niet genoeg was, werden we omgekocht door Teletubbies. Een waar bedrog.

Het was ons allemaal teveel geworden. We zijn dan maar een slaapplaats gaan zoeken onder Sint Jacobs. Maar daar vond de cipier ons terug en werden we allen gestraft. MAAR de advokaat ontdekte procedurefouten en we mochten het feestmaal van de cipiers opeten. Beenham met groentjes en patatjes van de Waterpoort.

8.5.09

Ladies@the movies

Ik wou het al zolang en eindelijk ben ik er heen gegaan met een paar vriendinnekes van de klas.
Het was de film soeur sourire. Ik vond hem amuzant, maar daar stopt het ook...
Het was lekker en leuk, zou zeker nog eens gaan...
Heb kaasjes, salamietjes, olijfjes, chipjes, goulash met rijst gegeten (geen waterijsje). Je kon je haar laten stijlen en krullen en je laten schminken, maar dat heb ik niet gedaan. Ik heb me ontfermt over de wijn.




28.4.09

Geknaag

Een sociale school, zo heet het... Hogeschool Gent, richting Sociaal-Werk. Uren moeten we verslijten aan reflecties schrijven en dan gebeurt dit... Ik voel me er echt niet goed bij en omdat ik het niet aan Kenny kan vertellen doe ik het maar hier.
Tijdens groepswerk moet iedereen een enveloppe maken met daarop je naam. Deze legde de lerares vanvoor en daarna moest je vier briefjes richten naar mensen, met daarop een positieve eigenschap van hen. Natuurlijk lijkt het leuk in het begin, maar wat als iemand dan geen briefje krijgt. Ik dacht bij mezelf ik schrijf eens naar mensen waartegen ik nog niet heb gezegd wat ik leuk vind aan hen. En daarom zit ik nu dus met geknaag.
Ik had een aantal briefjes in mijn enveloppe. Maar een vriendin had er geen. Ik zag aan haar dat ze er wel zwaar aan tilde. Het is natuurlijk niet tof, dat iemand geen briefjes krijgt. Maar de lerares moet dat zelf toch ook weten dat dit kan voorkomen en dat iemand zich daardoor heel erg slecht gaat voelen. Ik vind eigenlijk dat dit niet kan als oefening. Zo voelt iemand zich toch direct uitgesloten. Ze had beter iedereen naar iedereen een positieve boodschap laten schrijven.
Dus nu zit ik ermee, maar ik heb het voor mezelf opgelost... Ik heb haar gesmst... Haar wat moed ingesproken en ze was er heel blij mee...
Gelukkig kan ik mij er nu ook bij neerleggen.

25.4.09

Te soepel

Het is ongeveer twee jaar geleden, dat ik er ben geweest. Nu moet ik terug.
Ik ga niet graag. Maar het is nodig.
Wat is nodig vraag je je waarschijnlijk af? Wel de kinesist. De dokter zei: 'oei oei, helemaal gespannen en ontstoken. Heb je stress?' Ik zei: 'Tuurlijk heb ik stress, 'k heb alle dagen stress'. Hij reageerde er niet op. Omdat hij me al goed genoeg kent, denk ik dan. Stress heeft een verkeerde invloed op me. Mijn buik lijdt eronder, nu mijn nek en soms ook mijn keel. Maar nu moet ik bij mijn medicijnen ook naar de kinesist. Ik ga niet graag. Ze kraken mij, wringen mijn vel en vet in alle bochten en ik moet halfnaakt een kwartier stilzitten, met elektroden in mijn nek. Daarna moet ik oefeningen doen, waardoor ik erna een hele dag met pijn rondloop.
Maar ik moet wel, want ik heb pijn. Uiteindelijk betert het wel. En misschien doordat ik nu een nieuwe kinesist heb, duurt het dan wel 4 jaar vooraleer ik moet terug gaan.

22.4.09

Cuisiner en français

Ik dacht dat het wel zou overgaan, mijn gekke fascinatie van kookblogs, kookprogramma's, kookshops, ... Maar eigenlijk gaat het helemaal niet over. Zo erg al dat ik nu zelf in het Frans naar kookprogramma's kijk.
Eigenlijk ligt de schuld niet bij mij, maar bij E. Op een dag las ik dat ze ging meedoen aan het kookprogramma Komen Eten op Vijftv. Omdat ik zo ontzettend benieuwd was naar hoe ze eruit zag en wat anderen over haar eten zouden zeggen, heb ik gewoon alle afleveringen moeten bekijken, want zij kwam als laatste. Omdat ik het zo'n leuk programma vind, bekijk ik het nu ook op RTBF, in het Frans dus.
Al moet ik zeggen dat het programma daar toch een groter sterretje verdient dan bij ons.
-Ze zijn met vijf mensen, dus vullen de vijf dagen van de week ipv hier vier.
-Ze hebben een entertainingsmoment waarbij ik altijd heel hard moet lachen (zoals daar was Sumoworstelen)
-Ze hebben luxueuzere hapjes dan bij ons
-Ze zijn eerlijker

beter dus om naar te kijken, voor mijn kookkunsten en voor mijn Frans.

10.2.09

Paris

De donderdag zijn we dus vertrokken naar Parijs, met de Flairbon. We hadden wel de goedkoopste tickets niet, maar doordat we vanuit Rijsel vertrokken was het hetzelfde bedrag.
Met de metro richting hotel. We hebben eventjes moeten zoeken, want we waren de verkeerde kant uit gegaan, maar ondertss hadden we al de Sacre Coeur gezien. Het was dus echt heel dicht van ons hotel. We hadden geluk en mochten er sochtends al in. Daarna hebben we een heel leuke wandeling gemaakt in Mont Martre en beneden de berg als je de boulevard afloopt kom je de Moulin Rouge tegen, dus hebben we ook gedaan.

Daarna zijn we naar de L’Arc de Triomphe geweest. Kwas geschrokken, want toen we uit de metro kwamen, stond hij daar, imposant zoals hij is.
We besloten om de Champs Elysees door te wandelen, maar dat bleek de dag nadien niet zo verstandig te zijn geweest. Veel Starbucks. Een Peugeot winkel, met heuse bolides, echt geheel futuristisch en de chiqste winkels, lik Louis Viton en wuk ej daar nog allemaal :p. Aan het einde kwamen we lik bij twee mooie gebouwen, wat het precies is weet ik nog niet. Maar het ene hete Petit Palais. Met de fameuse brug Le pont des Invalides, met al dat goud en zicht op de Eifeltoren. We hadden hem al gezien op Mont Martre.
Via de Seine doorgewandeld naar place de La Concorde en het Louvre. Ik was verbaasd van het mooie gebouw. Het staat vol met filosofen. Voltaire, Rousseau. Het is zo aimabel allemaal en het straalt echt het heroïsche van die tijd uit.



Daarna hebben we heerlijk Frans gegeten. Een boeuf grillée, of entrecôte lik daw zeggen. En natuurlijk crème brûlée vo mij é, Kenny had liever de moelleux au chocolat. We werden heel goed bediend, gratis brood, gratis sla, en de cuison was nie goed dus heb ik het terug gestuurd en twas allemaal geen probleem hihihi. Alles aan Ghilain te danken.

De vrijdag dan, de niet zo gekende dingetjes:
Palais Royal, de galerieën, oftwel de passages van de rijke van vroeger, Hotel De Ville
Daarna de Notre Dame, waar ik eindelijk eens binnen ben geweest en de prachtige roset heb gezien. Ik moest plassen en er was een openbaar toilet, maar ja twas juist 12.01 en zei de mevrouw: c’est fermer madame, à midi c’est fermer et maintenant c’est midi. TGOOOOOOO :p
We zijn dan gaan eten in Rue de La Huchette in de Quartier Latin. De studentenbuurt. Ik kippetje aan ’t spit en Kenny Boeuf Bourginon.
Daarna hebben we nog wat rondgewandeld. In het Pantheon, prachtig monument over de Franse revolutie en het Jardin de Luxembourg.


Daarna naar het Louvre. Onder de 26 mag je de vrijdag gratis binnen, dus dat was heel leuk. Tis echt fenomenaal, kolossaal en gigantisch. Die Napoleon, Charlemagne (Karel de Grote) hadden toch echt wel overdreven. Dat heb ik echt nog nooit gezien en heb nochtans al veel kastelen gezien. We mochten in het Louvre blijven tot 21.15 maar om 20.15 hadden we echt onze limiet bereikt. We konden geen voet meer verzetten. Onze voeten deden echt superpijn. Dus zijn we gewoon iets gaan drinken in de Starbucks. En daarna ons bedje in.

De laatste dag nog genoten het ontbijt. Twas gezellig klein en lekker die croissants J
Toen we buiten kwamen was het echter direct veel minder. Het regende pijpenstelen. Nuja we hebben de metro gepakt en de Eifeltoren gezien vanaf een prachtig plekje dat Kenny kende. Je kon hem supergoed zien. Toen ik de hoek omdraaide van de straat stond hij daar. Voor de eerste keer in Parijs vond ik de Eifeltoren mooi. Ik kon hem perfect zien. Jammer van het weer. Het topje zat in de mist.
We zijn dan naar Galerie Lafayette geweest. Man toch, zo’n winkelcentrum en die koepel. Twas er gigantisch druk en duur :p Weer al die sjieke merken, ook mijn gezichtsproductjes (tip tip) Clarins, het hele assortiment.
Daarna zijn we iets gaan drinken in e sjieke keet. Ma echt sjiek. Twas lik zo loungieachtig. Met obers met hemdjes en dasjes J en ze vroegen of ik een glaasje champagne wou (natuurlijk niet gedaan anders DUUR!!) en twas zo met verdiepen lik, maar in glas en rood licht. Tgooooo zoooo mooi.
Daarna iets gaan eten bij de opera. Toen begon het te sneeuwen. Zijn we naar Pere Lachaise (kerkhof) geweest. Twas ijzig koud. Echt niet aangenaam. Maar we hebben mooie dingen gezien.


En dan ja wast afgelopen. Treintje terug en nu zit ik terug in Gent.